Παζλ σχιζοφρένειας

Τύρβη γύρο μας.
Πάντα σκηνοθετώ το ίδιο έργο.
Εσύ σχοινοτενής ομιλητής,
Εγώ ενεή μπρος στην σκιά σου.

Σκιά χρωματιστή,
ενδόμυχη και ζείδωρη.

Ξαγρυπνώ κάθε βράδυ για αυτήν την σκιά,
έχει στοιχειώσει,
έχει αναστατώσει...κάθε σπιθαμή,
κάθε ηρεμία,
κάθε γαλήνη
 που υπήρχε πριν εμφανιστείς στην ζωή μου.

Γλίστρη για την ματαιωμένη συντέλεια μου.

Ήσουν σαν ένα παζλ
που σαν το ένωνα,
 θα με έσωζε απ την σχιζοφρένεια.
Μπήκα στο παιχνίδι.

Κομμάτι πρώτο.
Μου είπες..
- Μην ψάχνεις γύρο σου να το βρεις.
Είναι μέσα σου.
-Το βρήκα! Μ' ακούς;;
Το βρήκα!
Είσαι η κινητήριος δύναμη μου.

Κομμάτι δεύτερο.
Η χαρά της πρώτης μου επιτυχίας
εξασθενεί.
Δεν χάνεις στιγμή,
με ενθαρρύνεις και συνεχίζω ακάθεκτη.

Κομμάτι τρίτο.
Σε ρωτάω ..
- Μ'αγαπ...
- Ξεφεύγεις μικρή μου!

Σήμερα τα πράγματα 
δεν είναι απαράλλακτα.
- Με πονάς! Σταμάτα...
- Η αγάπη πρέπει να σε πονέσει
να την νιώσεις ως το μεδούλι.

Κομμάτι τέταρτο.
Ουφ κουράστηκα.
- Είμαι ο στόχος σου; με ρωτάς.
- Βλέπω τα μάτια σου,
 και μέσα μου σχηματίζεται το άπειρο.
Όχι δεν είσαι ο στόχος μου,
 είσαι το ξημέρωμα μου.
Ένας λόγος αξίας της ύπαρξης μου.

- Τότε κέρδισες.

Το παζλ ολοκληρώθηκε.